ผจญภัยในป่าเมืองกาญจน์ 7

............นุช วัชเร็วคะนุชไม่ไหวแล้ว..............เสียวเหลือเกินวัช.....เสียวคะวัชเร็วๆ.... วัชเร่งจังหวะเร็วและแรงขึ้นจนสุขไปพร้อมๆกัน เขาและนุชกอดกันอยู่แบบนั้น เขาและเธอสุขเหลือจริงๆ รินมองดูทั้งสอง เธอรู้สึกได้ถึงความแฉะที่ร่องหลืบข้างล่างของเธอ เธออยากหาใครสักคนมาช่วยบำบัดให้ เธอต้องเอามือล้วงเข้าออกเองโดยธรรมชาติที่ซ่อนเร้น เธอเริ่มครวญครางเสียงกระเส่าต่อหน้าทั้งสอง เธอช่วยตัวเองโดยไม่แยแสต่อสายตาวัชและนุช เธอเริ่มเสียวซ่านมากขึ้นจนนิ้วเธอสอดหายเข้าไปจนหมด เธอถูนิ้วเข้าออกไปมาเพื่อเพิ่มความกระสัน จนบัดนี้ความเสียวมาถึงจุดสุดท้าย ร่างเธอเกร็งกระตุก ปากครางซี๊ด....ร้องครวญอย่างรัญจวน และทุกครั้งที่เธอลากนิ้วบดกับปุ่มกระสัน ตัวเธอถึงกับเกร็งจนทุกอย่างสงบนิ่ง วัชเอ่ยชมบทพิศสวาทที่รินทำว่าเยี่ยมมาก เขาเองต้องแข็งขึ้นมาอีกครั้ง วัชเดินเข้าไปหาพร้อมกับจูบปากเธอเพื่อความเสน่หา นุชมองแฟนหนุ่มทำแบบนั้นเธอไม่ได้ว่าอะไรเธอกับเสียวซ่านไปกับภาพที่เห็นด้วย ทั้งสามคนเปลือยกายอยู่แบบนั้น โดยพวกเขาแทบไม่อยากขึ้นจากน้ำ ทุกคนทานอาหารมื้อค่ำเรียบร้อยกันแล้ว ต่างคนต่างหาที่นั่งพักกัน เวลาตอนนี้ยังไม่มืดเสียทีเดียว เสียงสิงสาลาสัตว์ ร้องออกหากินกันบ้างแล้ว ทุกเสียงทำให้ทุกคนมีความสุขกับธรรมชาติอย่างมาก นุชและรินชวนกันเดินออกไปยังทุ่งด้านหลัง วัชและเด่นไม่ได้ร่วมไปด้วย เธอทั้งสองเดินไปจนถึงทุ่งหญ้าเล็กๆที่สัตว์พวกกวาง เก้ง มาเร็มหญ้ากัน แต่วันนี้สัตว์พวกนั้นดูเงียบหาย เธอทั้งสองหยุดนั่งคุยและมองไปทางด้านหน้า ธรรมชาติอันสวยงามตระหง่านอยู่ตรงหน้า นุชบอกรินว่าการมาเที่ยวครั้งนี้ทำให้เธอหลงไหลในเรื่องเซ็กซ์มาก เธอเห็นการกระทำและถูกกระทำโดยผู้ชายที่เธอรู้จักและไม่รู้จัก มันทำให้ความเสียวซ่านมีมากขึ้น เธอเองคงต้องแต่งงานกับวัชในเร็ววันนี้ เพราะขืนอยู่คนเดียวต้องอยากตายแน่ คำพูดเธอทำเอารินหัวเราะ และชอบความตรงไปตรงมาของเธอ รินเองเธอยังไม่พร้อม เธอไม่อยากมีพันธะ เธออยากหาความสุขแบบนี้ต่อไป รินพูดมาถึงตอนนี้ เธออดไม่ได้ที่จะเล่าเรื่องความหลังที่เธอสุขกับชายแปลกหน้า เหตเกิดที่ทำงานของเธอ เธอบอกเธอและเพื่อนเข้าไปในห้องถ่ายเอกสารเพื่อจัดเก็บเอกสารทั้งหมดและถือโอกาสทำความสะอาดในห้องนั้นด้วยเพราะใกล้ปีใหม่แล้วในตอนนั้น เพื่อนเธอเดินออกไปด้านนอกเพียงบอกว่าให้เธอทำห้องนี้คนเดียวเพื่อนเธอจะไปทำอีกห้องซึ่งมีเอกสารมากมายเช่นกัน รินเล่าต่อไปว่า เธอกำลังทำงานเพลินๆอยู่ก็ได้ยินเสียงของตกพื้น เธอจึงเดินออกไปดู เธอตกใจมากเพราะคนที่ทำเป็นใครก็ไม่รู้ ทำไมเข้ามาในสำนักงานเธอได้ เธอร้องถามเขา เขากับไม่ตอบแต่เดินเข้ามาใกล้ๆ เขาถอดกางเกงชักว่าวให้เธอดู เธอตกใจทำอะไรไม่ถูก เธอได้แต่ยืนมองอยู่แบบนั้น จนเธอได้สติ เธอจึงร้องเอะอะขึ้น เขาเดินเข้ามาพร้อมปิดปากเธอ เขาบอกให้เธออยู่เฉยๆ เขาต้องการมาหาผู้หญิงดูเขาชักว่าวเท่านั้น เสร็จแล้วเขาก็จะไปแต่ถ้าร้องเขาจะฆ่าทิ้ง ทีแรกเธอตกใจกลัวแต่เมื่อเขาบอกเธอก็ตกลงที่จะดูเขาทำ เขาร้องบอกให้เธอใช้มือชักว่าวให้เขา โดยเขาให้เธอนั่งที่เก้าอี้และเขายืนแอ่นท่อนเอ็นให้เธอทำ ทีแรกเธอไม่ค่อยกล้านักแต่เมื่อสัมผัสและทำมัน เธอกลับคิดว่าสนุกดี ได้อารมณ์ และเสียวมากด้วย เธอทำให้เขาโดยชักว่าเขามือเธอสาวให้เขาไม่ได้หยุด ทั้งรูดทั้งนวดไปมาสนุกดี จนเธอเองอยากร่วมด้วย เขาใกล้เสร็จเพราะตัวเขาเริ่มเกร็ง และมีอาการกระตุกไปมาปากร้องครางเสียวซ่าน เธอจึงเร่งทำจนเขาน้ำพุ่งออกมาใส่หน้าเธอ มันกระเด็นเข้าปากเธอด้วย เธอไม่ได้คายมันทิ้งเธอกลับกลืนมันลงไป ด้วยอะไรก็แล้วแต่เธอบอกเขาให้นอนลง เธอเอามือรูดกางเกงในเธอออกโดยที่กระโปรงชุดทำงานยังคลุมทับ เธอนั่งคร่อมร่างเขา ใช้มือจับท่อนเอ็นตั้งลำขึ้น แล้วกดจ่อกับปากร่องหลืบเธอ เธอกดลงช้าๆแล้วดึงขึ้นแล้วเธอกดลงใหม่ครั้งนี้เธอกดจนมิอลำเอ็น มันแน่นมากจนเธอต้องกดโยกไปมาเพื่อให้ร่องอ้าอมเอ็นจนหมด เธอกดกระแทกช้าๆ เธอยกก้นขึ้นลงตามความกำหนัด เธอเริ่มเร่งเร็วและแรงขึ้น จนเธอคงทนความเสียวต่อไปไหว เธอครางเสียง ซู๊ดปาก แล้วโยกกระแทกจนเธอเสร็จสม เขาเองถึงกับเกร็งร่างขึ้นมา พร้อมร้องขอให้เธอทำต่อ เขาเสียวมากๆ เธอจึงกดกระแทกอีกครั้งจนเธอและเขาเสร็จอีกที เธอเองไม่เคยสัมผัสรสชาดกามรมณ์แบบนี้ มันทำให้เธอเสร็จกับเขาถึงสองครั้ง มันช่างประทับใจยิ่งนัก.................. รุ่งเช้าเด่นบอกทุกคนรีบทานอาหารแล้วออกเดินทาง เด่นบอกคงถึงจุดพักก่อนเที่ยงและจะทานอาหารที่นั่น แต่ด้วยความล่าช้าถึง 6 ชม.เด่นบอกว่าเราคงถึงที่หมายสุดท้ายในอีกวัน ทุกคนไม่มีปัญหาเพราะเตรียมตัวมาอย่างดี ..............................................ทุกคนมาถึงจุดพักเกือบเที่ยง ก็พักผ่อนทานอาหาร เด่นบอกให้เวลาถึงบ่ายค่อยออกเดินทางต่อ ..........................เด่น ทุกคนเหนื่อยหรือเปล่าครับ.....ผมขอโทษนะครับที่เร่งรีบไปบ้าง ..........................โจ ไม่ครับ......ผมชอบทัวร์ครั้งนี้มาก ...........................นุช คะนุชว่าทุกอย่างกำลังดี...... ...........................ริน เด่น.....เราจะพักอีกครั้งที่ไหนคะ.....ประมาณกี่โมงคะกว่าเราจะถึง....... ...........................เด่น ไม่ไกลแล้วครับ......แต่ทางเดินลำบากในบางช่วง.......เราจะเจอกับพวกกะเหรี่ยง.....เราจะได้ดูวิถีชีวิตคนพวกนี้......น่าสนใจมากครับ ...........................อลิส โอ.....มันวิเศษมากเลยเด่น........ฉันชอบนะ ...........................เจน แล้วคนพวกนี้น่ากลัวรึเปล่าคะ ...........................เด่น ไม่เลย.....คนพวกนี้เป็นสังคมเล็กๆ......เขาอยู่แบบสันติ....เขาหาของป่าขายนักท่องเที่ยว.....เขาจะนำของป่าไปขายที่ตลาดทองผาภูมิ ...........................วัช เด่นคุณแน่ใจนะ......ว่าเขาเป็นมิตร ...........................เด่น แน่นอน....... ...........................ริน เด่น....เราเดินทางได้แล้วนะคะ......ฉันอยากเห็นพวกเขาแล้วคะ ทั้งหมดออกเดินทางโดยมีจุดหมายที่ทุกคนอยากเห็น การเดินทางลำบากในบางช่วงอย่างเด่นว่าไว้ ทางค่อนข้างลื่นจากตะไคร่น้ำ แต่สวยงามมากจากพันธุ์กล้วยไม้ป่าตลอดข้างทาง การเดินทางผ่านมาสองชั่วโมง เด่นจึงให้ทุกคนหยุดพัก จุดนี้ค่อนข้างเย็นสองข้างทางเต็มไปด้วยเฟรินและกล้วยไม้ มีไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้าปกคลุมโดยรอบ เสียงสายน้ำอยู่ไกลพอได้ยิน รินอยากเดินไปดูสายน้ำเพราะเธออยากแหวกว่ายเล่นเพื่อผ่อนคราย เด่นไม่เห็นด้วยเพราะกลัวเรื่องเวลา ............................เด่น ผมยังอยากให้เดินทางต่อ....ผมดูฟ้าแล้วผมห่วงฝนนะครับ .............................วัช ครับ.....ท้องฟ้าเริ่มมืดมาแล้วนะครับ ............................โจ ตกลง.....เราเดินทางต่อดีกว่า.....เด่น....ข้างหน้าอีกไกลรึเปล่าครับ ..............................เด่น ก็ราวสองชั่งโมง........ถ้าฝนไม่ตกนะครับ ทุกคนออกเดินทาง เพียงแค่อึดใจฝนก็เทลงมาอย่างหนัก ทุกคนหาที่หลบฝนแต่ลำบาก เพราะตอนนี้มองไม่เห็นถ่ำและหุบเขาเลย มีเพียงพุ่มไม้หนาทึบเต็มไปหมด ทุกคนเปียกปอนแต่ดูสนุก ทุกคนเดินลุยฝนต่อไป สักครึ่งชั่วโมงฝนเริ่มซา และหยุดลง ก็พอดีถึงหมู่บ้านกะเหรี่ยง พวกเขาอยู่เป็นกระต๊อปขัดแตะ มีเพียงไม่กี่หลัง มีประชากรรวมกันไม่น่าจะเกิน ห้าสิบคน ทุกคนได้พูดคุยทักทาย บางคนเข้าไปดูในบ้านพวกเขาโดยเฉพาะพวกฝรั่ง เด่นให้ทุกคนสนุกอยู่สิบห้านาทีก็บอกให้เดินทางต่อ เด่นพาลูกทัวร์มาถึงจุดพักค้างแรมสุดท้าย ที่นี่เป็นเรือนรับรองดูค่อนข้างดีกว่าจุดที่แล้ว เป็นอาคารใหญ่ 2หลัง แยกชายหญิง มีห้องน้ำรวม ดูดี เด่นให้ทุกคนพักและหนึ่งทุ่มออกมาทานอาหารพร้อมกัน เด่นดูเวลาที่ข้อมือตอนนี้ ห้าโมงพอดี